Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ Η ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΗΛ. ΝΤΑΛΙΑΝΗ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
α΄. Ἡ Ληστρική καί αἱρετική ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης
Όπως βλέπουμε και από τον Συνοδικό Τόμο της Έβδομης Οικουμενικής Συνόδου, αλλά και από όλες τις προηγούμενες Οικουμενικές και τις μετέπειτα Πανορθόδοξες Συνόδους (όπως είναι αυτές που δικαίωσαν τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και τους Ησυχαστές πριν και μετά το 1351), οι αιρετικοί ΑΝΑΘΕΜΑΤΊΖΟΝΤΑΊ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΌΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΊΑ. Την σημασία της Συνόδου του 1351 υπογραμμίζει και η πρόταση των πανεπιστημιακών θεολόγων Στυλιανού Παπαδόπουλου και Αθανάσιου Γιέφτιτς να συναριθμηθεί στις οικουμενικές συνόδους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μέρος των αναθεμάτων της εν λόγω Συνόδου του 1351, έχουν συμπεριληφθεί και στο Συνοδικό της Ορθοδοξίας.
Αντιθέτως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στο Κολυμπάρι Χανίων το 2016, είπαν την πλάνη ότι οι αιρέσεις- δεν είναι δήθεν αιρέσεις- αλλά “Εκκλησίες”. Ἡ ληστρική καί αἱρετική ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης κατέστη σύμμαχος καὶ προαγωγὸς τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Διότι, οἱ λέξεις «αἵρεση» καί «αἱρετικός» δὲν ὑπάρχουν οὔτε μία φορὰ μέσα στὰ κείμενά της, ἀμνηστεύοντάς όλες τις αἵρέσεις. Επίσης η ψευδοσύνοδος του Κολυμπαρίου, ήρθε σε σύγκρουση με ὅλες τὶς προηγούμενες ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ και Πανορθόδοξες Συνόδους τῆς Ορθοδόξου Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖες κατεδίκασαν καὶ ἀνεθεμάτισαν όλες τίς αἱρέσεις καί όλους τούς αἱρετικούς…
Όπως τονίζει και η τότε ΣΥΝΑΞΙΣ των ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, η ψευδοσύνοδος του Κολυμπαρίου, “δεν εἶναι σύνοδος, διότι δὲν ἔχει τίποτε κοινὸ μὲ τὶς συνόδους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας· διακόπτει τὴν παράδοση τῶν ὀρθοδόξων συνόδων, δὲν ἀποτελεῖ συνέχειά τους, συνιστᾶ συνοδικὴ παρεκτροπὴ καὶ κανονικὴ καινοτομία. Ἡ ἐκκλησιολογικὰ κυνικὴ καὶ προκλητικὴ ὁμολογία τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας ὅτι «δὲν εἶναι ἀντίγραφο τῶν παλαιῶν συνόδων ἀλλὰ ἕνα νέο εἶδος συνόδου», ἐπαινεθεῖσα ἀπὸ τὸν πρωτοστάτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἰκουμενικὸ πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο, τὸν καὶ πρόεδρο τῆς «Συνόδου», καθιστᾶ ὅλους τοὺς συμμετέχοντες ἀρχιερεῖς, ποὺ τὴν ἀποδέχθηκαν ἀδιαμαρτύρητα, καινοτόμους καὶ παραβάτες τῆς μακραίωνης συνοδικῆς καὶ κανονικῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὑποκείμενους στὴν κρίση μιᾶς μελλοντικῆς ἀληθοῦς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου.
Ἡ εἰκόνα τῶν συμπροσευχομένων μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους αἱρετικῶν παρατηρητῶν, Μονοφυσιτῶν, Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν καὶ οἱ φιλόφρονες πρὸς αὐτοὺς λόγοι καὶ ἐκδηλώσεις βοοῦν καὶ κραυγάζουν γιὰ τὴν πρωτοφανῆ συνοδικὴ καινοτομία καὶ τὴν εὐθεία προσβολὴ τῶν Ἱερῶν Κανόνων”.
β΄. Η αιρετική “άρση των αναθεμάτων του 1965”
Επίσης οι κολυμπαριστές ακολουθούν την αιρετική απόφαση του Μασόνου Πατριάρχη Αθηναγόρα, ο οποίος το 1965 έκανε αντικανονική άρση των αναθεμάτων, έναντι της αιρέσεως του Παπισμού, χωρίς αυτοί οι αιρετικοί παπικοί να μετανοήσουν. Παρόλα ταύτα εορτάζουν υποκριτικά την Κυριακή της Ορθοδοξίας, ενώ η ίδιοι δεν την πιστεύουν και την έχουν προδώσει. Στις 5 Ιανουαρίου 1964 οι προκαθήμενοι των δύο “Εκκλησιών”, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας και ο (αιρεσιάρχης) Πάπας Παύλος ΣΤ’, συναντήθηκαν στο Όρος των Ελαιών, στα Ιεροσόλυμα, και αντάλλαξαν τον ασπασμό της δήθεν “αγάπης και της ειρήνης”, καθότι ο αιρετικός Πατριάρχης Αθηναγόρας, θεωρούσε ότι οι παπικές αιρέσεις, όπως ήταν και το Φιλιόκβε (Filioque) “δεν ήταν (δήθεν) αιρέσεις, αλλά εκκλησιαστικά έθιμα”…Στις 7 Δεκεμβρίου 1965 προχώρησαν στην αιρετική “άρση των αναθεμάτων” και ο Αθηναγόρας πρόσβαλε τους Αγίους Πατέρες της Ορθοδοξίας, με αποτέλεσμα η ενέργειά του αυτή να είναι άκυρη και ανυπόστατη.
γ΄. Η αιρετική αναγόρευση του σχισματικού και Ουνίτου Επιφανίου του ψευδο-Κιέβου
Να αναφέρω επίσης την αιρετική αναγόρευση του σχισματικού και Ουνίτου Επιφανίου του ψευδο-Κιέβου, ως (δήθεν) Αρχιεπισκόπου Ουκρανίας το 2019, υπό του Φαναρίου και του Αθηνών Ιερωνύμου (ακολούθησαν ο Αλεξανδρείας Θεόδωρος και ο Κύπρου Χρυσόστομος), όταν η Ουκρανία είχε και έχει κανονικό Αρχιεπίσκοπο τον Ουκρανίας Ονούφριον και όταν ο σχισματικός Επιφάνιος έχει κοινωνία με τους Ουνίτες της Ουκρανίας και το νεοναζιστικό καθεστώς!!!
Αίσχος υποκριτές που έχετε το θράσος να καπηλεύεσται και να αναφέρεται το όνομα της ΟΡΘΟΔΟΞΊΑΣ!!!
δ΄. Παραθέτω μέρος από τα αναθέματα έναντι των αιρετικών.
Οι Κολυμπαριστές δεν διαβάζουν τα κατωτέρω κείμενα κατά την ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, διότι έχουν αποδεχθεί τις αιρέσεις και τους αιρετικούς…
Κεφ. η΄. 81 Πάσι τοις δυσσεβέσιν αυτών λόγοις τε και συγγράμμασιν, ανάθεμα (γ΄)
Κεφάλαιον θ. 82 Ισαάκ τω επονομαζομένω Αργυρώ τω δια βίου παντός τα τού Βαρλαάμ και Ακινδύνου νοσήσαντι, καν τω τέλει τής ιδίας ζωής ως και πρότερον πολλάκις παρά τής εκκλησίας Χριστού την επιστροφήν απαιτηθέντι και την μετάνοιαν, επιμείναντι δε τη δυσσεβεία και κακώς την ψυχήν εν τη τής αιρέσεως αυτού ομολογία απορρήξαντι, ανάθεμα (γ΄).
83 Αρείω τω πρώτω θεομάχω και αρχηγώ τών αιρέσεων, ανάθεμα (γ΄). 84 Πέτρω τω κναφεί και παράφρονι τω λέγοντι «Άγιος αθάνατος, ο σταυρωθείς δι’ ημάς», ανάθεμα (γ΄). 85 Νεστορίω τω θεηλάτω τω παθητήν λέγοντι την αγίαν Τριάδα, και Ουαλεντίνω δυσσεβεί τω παράφρονι, ανάθεμα (γ΄). 86 Παύλω τω Σαμοσατεί και Θεοδοτίωνι τω τούτου συμμύστη και ομόφρονι, συν άλλω Νεστορίω παράφρονι, ανάθεμα (γ΄). 87 Πέτρω Δειλαίω τω αιρετικώ, τω και Λυκοπέτρω επονομαζομένω, Ευτυχίω τε και Σαββελίω τοις κακόφροσιν, ανάθεμα (γ΄). 88 Ιακώβω Αρμενίω τω Ζανζάλω, Διοσκόρω πατριάρχη Αλεξανδρείας, και Σεβήρω τω δυσσεβεί, άμα Σεργίω, Παύλω, και Πύρρω τοις ομόφροσι, συν Σεργίω μαθητή τού Λυκοπέτρου, ανάθεμα (γ΄). 89 Όλοις τοις Ευτυχιανισταίς και Μονοθελήταις και Ιακωβίταις και Αρτζιβουρίταις και απλώς πάσιν αιρετικοίς, ανάθεμα (γ΄).
Ενταύθα γίνεται η φήμη των τεθνεώτων Ορθοδόξων βασιλέων
90 Μιχαήλ τού ορθοδόξου ημών βασιλέως και Θεοδώρας τής μακαριωτάτης βασιλίδος, αιωνία η μνήμη (γ΄). 91 Ανδρονίκου τού αοιδίμου και μακαρίου βασιλέως ημών τού Παλαιολόγου τού την προτέραν κατά Βαρλαάμ συγκροτήσαντος σύνοδον γενναίως τε τής εκκλησίας Χριστού και τής ιεράς εκείνης συνόδου προστάντος, και πράγμασι και λόγοις και ταις δια στόματος ιδίου θαυμασταίς δημηγορίαις, τα μεν ευαγγελικά και αποστολικά κρατύναντος δόγματα, τον δε προρρηθέντα Βαρλαάμ, αυταίς αιρέσεσι και συγγράμμασι και ταις κατά τής ορθής ημών πίστεως κενοφωνίαις καθελόντος τε και αποκηρύξαντος ως εν τοις ιεροίς τούτοις αγώσι, και τοις υπέρ τής ευσεβείας αριστεύμασι μακαρίως μεταλλάξαντος τον τήδε βίον, και προς την αμείνω και μακαρίαν εκείνην διαβάντος λήξιν, αιωνία η μνήμη (γ΄).
92 Γρηγορίου τού αγιωτάτου μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, τού συνοδικώς επ’ εκκλησίας μεγάλης Βαρλαάμ τε και Ακίνδυνον τους αρχηγούς και εφευρετάς τών καινών αιρέσεων καθελόντος συν τη αυτών πονηρά συμμορία, τους την φυσικήν και αχώριστον ενέργειαν και δύναμιν τού Θεού και απλώς πάντα ομού τα φυσικά τής αγίας Τριάδος ιδιώματα, κτίσματα τετολμηκότας ειπείν· αλλά δη και το τής θεότητος απρόσιτον φως το λάμψαν επί τού όρους από Χριστού, θεότητά τε κτιστήν, και τας πλατωνικάς ιδέας και τους ελληνικούς μύθους εκείνους επεισαγαγείν επιχειρήσαντας αύθις κακώς τη εκκλησία τού Χριστού, τής δε κοινής τού Χριστού εκκλησίας και τών αληθινών και απταίστων περί θεότητος δογμάτων σοφώς και γενναίως άγαν προπολεμήσαντος και συγγράμμασι και λόγοις και διαλέξεσι, και μίαν θεότητα και Θεόν ένα τρισυπόστατον, ενεργή, θελητικόν, παντοδύναμον, άκτιστον δια πάντων κατά τας θείας Γραφάς και δη και τους θεολόγους και εξηγητάς τούτων ανακηρύξαντος, Αθανάσιον φημί και Βασίλειον, Γρηγόριον και Ιωάννην τον χρυσορρήμονα Κύριλλόν τε προς τούτοις και Μάξιμον τον σοφόν και τον εκ Δαμασκού θεορρήμονα, ου μην αλλά και τους λοιπούς πατέρας και διδασκάλους τής Χριστού εκκλησίας, και κοινωνού και συνωδού και συμφώνου και σπουδαστού και συναγωνιστού πάντων τούτων αναφανέντος και λόγοις και πράγμασιν, αιωνία η μνήμη (γ΄).
93 Πάντων τών υπέρ τής ορθοδοξίας συναγωνισαμένων τω αοιδίμω και μακαρίω τούτω βασιλεί και δη και [τοις] μετ’ εκείνον και λόγοις και διαλέξεσι συγγράμμασί τε και διδασκαλίαις και παντί λόγω και πράγματι γενναίως τής εκκλησίας προστάντων Χριστού, και τας μεν πονηράς και πολυειδείς αιρέσεις Βαρλαάμ τε και Ακινδύνου και τών ομοφρόνων εκείνοις επ’ εκκλησίας εξελεγξάντων τε και αποκηρυξάντων ομού, τα δε αποστολικά τε και πατρικά τής ευσεβείας δόγματα λαμπρώς ανακηρυξάντων, και δια ταύτα κακώς ακουόντων παρά τών κακοδόξων και συκοφαντουμένων και συνυβριζομένων τοις ιεροίς θεολόγοις και θεοφόροις ημών πατράσι και διδασκάλοις, αιωνία η μνήμη (γ΄).
94 Τών ομολογούντων ένα Θεόν τρισυπόστατον, παντοδύναμον, ου μόνον άκτιστον κατά την ουσίαν και τας υποστάσεις αλλά και κατά την ενέργειαν, και λεγόντων «προϊέναι μεν την θείαν ενέργειαν εκ τής θείας ουσίας, προϊέναι δε αδιαιρέτως», δια μεν τού «προϊέναι» την απόρρητον διάκρισιν παριστώντων, δια δε τού «αδιαιρέτως» υπερφυά δεικνύντων την ένωσιν, ως η αγία και οικουμενική έκτη σύνοδος απεφήνατο, αιωνία η μνήμη (γ΄). 95.Τών ομολογούντων τον Θεόν, ως περ κατ’ ουσίαν άκτιστον και άναρχον, ούτω δη και κατ’ ενέργειάν, τού δηλαδή κατά χρόνον λαμβανομένου, και κατά μεν την θείαν ουσίαν αμέθεκτον και απερινόητον πάντη τον Θεόν λεγόντων, μεθεκτόν δε αυτόν είναι τοις αξίοις κατά την θείαν και θεοποιόν ενέργειαν, ως οι τής εκκλησίας θεολόγοι φασίν, αιωνία η μνήμη (γ΄).αιωνία η μνήμη (γ΄).αιωνία η μνήμη (γ΄)…
0 Σχόλια